Via Francigena – 13 april 2016

Blog 1

46,6/1913 km

'When April with his showers sweet with fruit
The drought of March has pierced unto the root
And bathed each vein with liquor that has power
To generate therein and sire the flower;
The tender shoots and buds, and the young sun
Into the Ram one half his course has run,
And many little birds make melody
That sleep through all the night with open eye
(So Nature pricks them on to ramp and rage)-
Then do folk long to go on pilgrimage'

- Geoffrey Chaucer, (1343-1400,) The Canterbury Tales

Niet voor niets begint Chaucer zijn pelgrimsverhaal in april:in die maand is de winter voorbij en begint de lente definitief, zij het met een spatje regen. Na twee dagen kan ik dit beeld beamen! Ik voelde de lente in de lucht en kreeg zin om te vertrekken. Ook qua weersvoorspelling klopt het: in Canterbury vertrok ik maandag met een stralend zonnetje, maar naarmate ik dichter bij Dover kwam begon het steeds meer te regenen. In Canterbury heb ik twee erg gezellige dagen gehad met papa en mama. Wat een mooie stad toch, Canterbury. Alles doet Middeleeuws aan, daar houd ik erg van, met als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt de schitterende kathedraal. Die kathedraal is zelf een eeuwenoude pelgrimsbestemming, met de tombe van Thomas Becket.

Na een stadswandeling, een ‘Evensong’ in de kathedraal, het halen van mijn stempel en veel lekker eten, kon maandagochtend de reis beginnen. Het was zoals gezegd heerlijk weer bij vertrek. Zonder al te veel problemen liep ik, na een liefdevol afscheid van papa en mama, de stad uit, en zag direct al veel ‘Via Francigena’ aangegeven. Bij het dorpje Patrixbourne ontmoette ik een meneer met wie ik direct aan de praat raakte over het Oekraïne-referendum en de eventuele ‘Brexit’. Meteen al een leuke ontmoeting! De weg liep vervolgens door glooiend heuvellandschap en schilderachtige dorpjes. Na een pauze en lunch in Shepherdswell bereikte ik eind van de middag na ongeveer 7 uur wandelen Dover. Het hostel waar ik sliep was shabby: het personeel was aan de drank toen ik binnenkwam en alles viel van ellende uit elkaar. Maar de mensen waren heel aardig en dat maakte een hoop goed!

De volgende ochtend vertrok ik na een onrustige en korte nacht om 9:25 met de boot naar Calais. De overtocht was heerlijk, ik had een mooi plekje gevonden bij het raam aan de voorkant. Om 12:00 arriveerde ik in Calais (Franse tijd). Mijn mede-voetpassagiers waren een leuk Brits echtpaar op weg naar Florence en een jongen die ging helpen in het vluchtelingenkamp in Calais. Ze waren vol bewondering over mijn avontuur, maar ik nog veel meer over wat die jongen ging doen. Hij wilde gewoon graag iets doen om te helpen en kwam in actie. Geweldig! Vervolgens ging ik een kopje koffie drinken in Calais om de stad te zien (niet heel mooi). Toen begon de tocht van Calais naar Guînes, slechts 15 km. Ik voelde mijn voeten op dat punt al, dus 15 km was een mooie afstand.

Het pad liep langs een mooi kanaaltje, en later door een mooi natuurpark. De etappe had ook niet langer dan 15 km moeten duren, want zo rond de 10 km kreeg ik last van blaren op mijn linkervoet! Nu heb ik geen naald om ze door te prikken (!) dus ik moest met blarenpleisters verder… Het was even afzien, maar uiteindelijk haalde ik Guînes. Guînes is een heel mooi dorpje, waar in 1520 de koningen Hendrik VIII van Engeland en Frans I van Frankrijk samenkwamen om een alliantie tegen keizer Karel V te smeden. Die gebeurtenis zie je nog overal afgebeeld op muurschilderingen en historische plakkaten. De camping waar ik vannacht stond is fantastisch, met alles erop en eraan. De afhaal-pizza en het biertje gingen erin als koek! Vandaag weer een korte etappe van 15 km naar het dorpje Licques, dat vinden mijn voeten ook erg prettig.

Ik voel me mentaal prima, en afgezien van de blaren ook fysiek. Ik probeer niet teveel aan Rome te denken, dat is nog te ver weg. Het is nu zaak om alles per dag te bekijken. Het geeft veel voldoening om van plek naar plek te lopen. Anders dan met de auto, trein of vliegtuig wordt het door te lopen als het ware ‘jouw’ afstand. Ik hoop dat ik dit positieve gevoel vast kan houden!

Zo, dat was mijn eerste blog. Ik doe snel weer verslag, tot dan!

Pelgrimsgroeten van Bas