Via Francigena – 24 april 2016

Blog 3

Rebreuve-Ranchicourt – Laon

312/1913 km

Het is alweer een tijdje geleden sinds ik mijn laatste blog schreef. Ik heb ondertussen veel meegemaakt!

Dinsdag 19 april

Ik vertrok rond 9:00 uit Rebreuve-Ranchicourt, na een gezellig praatje met de boerin van de gîte (weet haar naam niet, maar heb wel een foto) en een heerlijk ontbijt. Wie wist dat boter zó lekker kon zijn! Toen begon de lange tocht naar Arras (30 km). Het was weer heerlijk weer, warm zelfs. Om 9:30 liep ik al in mijn t-shirt. Het laatste stuk was erg zwaar, vooral door de hitte en doordat ik in de stad liep met veel auto’s. Maar goed, ik kwam rond 16:30 aan in Arras. Arras doet erg Vlaams aan, het is een stad met prachtige pleinen en een Beffroi, net als in Brugge. Overal zijn speciaalbier en wafels te koop. Ik had afgesproken op de Place des Héros met mevrouw Bonnal, die een slaapplaats voor me had geregeld. Althans, dat dacht ik. Mevrouw Bonnal kwam maar niet, en het werd later en later! Ik probeerde haar te bellen, maar tevergeefs. Rond 19:00 begon ik maar andere slaapplaatsen te proberen, maar alles zat vol. Ik ben toen maar iets gaan eten om een plan te bedenken. Toen ik ten einde raad een erg duur hotel wou binnengaan, werd ik vastgeklampt door een oudere mevrouw die riep ‘C’est vous, monsieur Roetman??’ ‘Oui!!’ Godzijdank, het was mevrouw Bonnal! Ze omhelsde me en gaf me twee dikke zoenen, zo opgelucht was ze. Door allerlei problemen had ze me niet kunnen bereiken. Bleek dat ik het verkeerd begrepen had, ze had een briefje achtergelaten bij het Office de Tourisme. Toen ik niet kwam opdagen was ze me gaan zoeken. Het was een heel chique vrouw die ook perfect Engels sprak. Mevrouw Bonnal begeleidde me naar het Maison des Jeunes Travailleurs, een soort jeugdherberg. Ontzettend aardige mensen, en ik kreeg een soort appartement toegewezen met avondeten en ontbijt, alles voor 20 euro. Kwam het toch nog goed!

Woensdag 20 april

Mevrouw Bonnal had ook een overnachting in de volgende stopplaats voor me geregeld, in Bapaume. Ik wou ’s ochtends eerst nog een museum bezoeken, de Carrière Wellington. Anders dan de naam doet vermoeden gaat dit niet over de Engelse veldheer Wellington, maar over een gangenstelsel in Arras. De eeuwenoude kalksteengrotten bij Arras werden in de Eerste Wereldoorlog gebruikt om tienduizenden Britse soldaten onder te brengen die zo dicht mogelijk bij de Duitse linies moesten komen om bij een aanval plotseling uit de grond te springen en de Duitsers te verrassen (wat in eerste instantie lukte). Het was een prachtig museum, heel mooi gedaan. Ik zal wat foto’s bijvoegen. Hierdoor vertrok ik pas laat uit Arras. Ik belde meneer Descamps op, bij wie ik die avond zou slapen, en hij haalde me het laatste stukje op met de auto. Meneer Descamps was een vriendelijke, oude weduwnaar. Hij had een rommelig huis. Maar hij was ontzettend vriendelijk. We aten een diepvriespizza tijdens het journaal, en daarna liet hij me zijn muziekcollectie zien. Hij speelde ook wat piano, en wilde dolgraag laten horen hoe goed hij het kon. Hij zong ook in een koor en liet ook dat horen. Erg gezellig en een bijzondere ontmoeting.

Donderdag 21 april

Meneer Descamps zette me een stukje buiten de stad af en gaf me twee dikke zoenen. Ik ging verder naar Péronne, een stad aan de Somme met een groot museum over WO1. De route ging over de velden waar de veldslagen daadwerkelijk hebben plaatsgevonden. Onderweg werd ik uitgenodigd door een meneer in Allaines die een kopje koffie aanbood. Gezellig gepraat, o.a. over de Franse en Nederlandse politiek. Hij had een tweespan-motor, dat was zijn hobby. Ik kwam rond 15:00 aan, zette mijn tent op de camping op en ging naar het museum. Er waren vooral veel mooie propagandaposters van zowel Duitse als Franse en Britse kant. Daarna heb ik lekker mijn potje gekookt en ging ik vroeg naar bed.

Vrijdag 22 april

De volgende dag ging ik naar Seraucourt-le-Grand, zo’n 33 km. Ik vertrok om 8:15 en kwam om 17:00 aan. Het laatste stuk was weer zwaar. Het blijkt wel dat ongeveer 35 km op een dag voor mij het maximum is. Het waren erg saaie, rechte wegen met veel verkeer. Mijn zonnebril was kapot gegaan, ook geen pretje! Maar de camping in Seraucourt was geweldig, heerlijke douches vooral.

Zaterdag 23 april

Gisteren ging ik pas om 11:00 weg, aangezien ik maar een korte etappe voor de boeg had (18 km) naar Tergnier. De route was heel mooi, langs het Canal de Saint-Quentin. Het was inmiddels wel kouder en regenachtiger geworden. In Tergnier bleek helemaal niks te zijn, al mijn telefoontjes liepen op niks uit. Het is een troosteloos stadje. Wat te doen? Ik besloot om de trein naar Laon te pakken. Ik had gehoord dat dat een prachtige stad is, en ik wist dat er een camping was. Ik zou dan een stukje overslaan, maar ook tijd winnen om Laon te bekijken. Zo gezegd, zo gedaan, en rond 19:00 kwam ik aan op de camping in Laon! De temperatuur zakte ondertussen verder en verder.

Zondag 24 april

Wat was het koud vannacht! Ik lag met kleren aan in de slaapzak. Rond het vriespunt denk ik. Ook vandaag is het nog berekoud, graadje of 6/7 met ijzige wind. Het is inmiddels opgeklaard, maar vanochtend regende het voortdurend. Ik heb een wasje gedraaid en ben rond de middag naar het stadscentrum gegaan. Het was erg rustig, maar de belangrijke bezienswaardigheden waren gelukkig gewoon open. Wat is Laon mooi zeg. Het oude centrum ligt prachtig op een heuvel, met de kathedraal uit 1122 als kroon. De kathedraal is vanbinnen heel indrukwekkend, prachtige lichtinval (zie foto’s). De bisschop van Laon was in de Middeleeuwen belangrijker en rijker dan de bischoppen van Parijs en Reims, en dat is in de kathedraal terug te zien. De rest van het centrum bestaat uit leuke straatjes en pleintjes, met overal info over wat er te zien is. Ik heb heerlijk geluncht in een typisch Frans tentje, een galette met ei, asperges, ham en kaas (mmmmm). Toen ging ik met een leuke Franse gids één van de torens van de kathedraal beklimmen, met geweldig uitzicht over de stad en de omgeving (zie ook weer de foto’s). Het had de hele tijd geregend, maar net toen we op de toren stonden brak de zon door!

Het is een erg goede keuze gebleken, die rustdag in Laon. Ik kan het iedereen aanbevelen voor een weekendje weg. Heerlijk om cultuur te proeven na zoveel natuur! Ik schrijf dit blog nu in de kathedraal, terwijl het avondlicht naar binnen stroomt en het Ave Maria van Schubert door de speakers klinkt. Straks lekker een hapje eten, en morgen verder naar Corbény. Reims, de eerste mijlpaal, is niet ver meer!

Tot gauw!

Bas

P.S. Foto's van deze dagen komen later!