Via Francigena – 23 mei 2016

Blog 7

Besançon – Saint Maurice

920,5/1913 km

Frankrijk ligt achter me, ik ben halverwege Zwitserland en ook ongeveer halverwege Rome! Zwitserland is weer een heel nieuwe ervaring. Het is een duur land, maar de mensen zijn heel vriendelijk, netjes en geordend. Alle voorzieningen zijn goed voor elkaar, en nergens zie je armoede (dit zal een vertekend beeld zijn, maar zo ben ik het tegengekomen). En dan hebben we het nog niet eens over de prachtige natuur gehad, en de alom aanwezige frisse berglucht. Ik ga Frankrijk missen, maar het is wel een verademing om nu door dorpjes te wandelen waar nu eens niet alle winkels dicht zitten en je gewoon een kopje koffie kunt drinken.

Maandag 16 mei

Vorige week maandag vertrok ik uit Besançon na de vorige dag de stad te hebben bezocht. Het is een mooie stad met veel allure, maar helaas vielen de musea een beetje tegen. De citadel is wel de moeite waard om te bezoeken! De bestemming van maandag was het dorp Ornans. Om uit Besançon te komen moest een zeer steile heuvel beklommen worden. Na een mooie tocht kwam ik uit in een toeristisch dorpje, zo’n beetje hoe je je een Frans dorpje voorstelt (boulangerie, oude mannen die petanque spelen, marktje, riviertje). Ik stond op de camping. ’s Avonds kwam ik Julien en Karen tegen die ook op de camping stonden in een chalet, en we hebben gezellig samen gegeten (en gedronken).

Dinsdag 17 mei

De volgende dag ging de reis naar Mouthier-Haute Pierre. Deze dag was een van de mooiste dagen tot nu toe. Het weer was perfect (20 graden, zon, briesje) en de route liep door een prachtige vallei langs een riviertje. Ook was hij lekker kort, maar 16 km. Het kostte totaal geen moeite om te lopen, het was als een wandelingetje in het park. Wonder boven wonder kwam ik een Nederlands echtpaar tegen dat ook naar Rome loopt, Marius en Rita. Het was fijn om even ervaringen uit te kunnen wisselen in het Nederlands, en ik zal ze gelukkig nog vaker tegenkomen (in dit blog ook al). Ik klopte in Mouthier, alweer een ongelooflijk schilderachtig dorpje, aan bij madame Brillon in de ‘Grande Rue’ (een heel smal straatje haha), bij wie ik een overnachting had geregeld. Ze was zelf aan het werk, maar had de deur opengelaten en ik kon zo binnenwandelen. Ik had de keuken tot mijn beschikking. Madame Brillon en haar man kwamen rond 17:00 thuis, en haar man ook. Ongelooflijk aardige mensen weer. ’s Avonds hadden ze plannen en was ik alleen thuis, ze vertrouwden me volkomen!

Woensdag 18 mei

De volgende ochtend ontbeten we gezellig met zijn drietjes, en aangezien ze allebei moesten werken stond ik om 7:30 buiten. Het was een schitterende ochtend, de zon scheen op de bergen. ’s Ochtends lopen is echt heerlijk. Je bent nog volledig fris, alles is rustig en de hele dag ligt nog voor je. Ik was al om 14:30 in Pontarlier, een stad die helaas een beetje tegenviel. Het is de op één na hoogstgelegen stad van Frankrijk, maar het is niet mooi gesitueerd ofzo. Je moet eerst door een gigantisch industrieterrein voordat je het redelijk saaie centrum binnenloopt. Het kan niet altijd mooi zijn natuurlijk. De camping was prima, ik heb lekker pizza gegeten met als ‘digestif’ een glaasje absinthe (waar Vincent van Gogh verslaafd aan was) terwijl het onweer buiten losbarstte.

Donderdag 19 mei

Helaas regende het de hele nacht en ook ’s ochtends nog, dus de tent moest nat worden afgebroken en ingepakt. Net als na Besançon begon de tocht weer met een stevige klim, met dit verschil dat het deze keer niet bij één klim bleef. Terwijl de regen langzaam veranderde in miezer, en weer terug in regen, beklom ik de heuvels/bergen van de Jura, langs groene weiden en door bossen met gigantische bomen. Ik bereikte rond 16:00 het plaatsje Les Hôpitaux-Neufs, een skioord vlakbij de grens, waar ik weer op de camping stond. Godzijdank brak ’s avonds de zon door! ‘Dat hebben we wel nodig’, zei de campingeigenares. Nou en of!

Vrijdag 20 mei

Al snel kwam ik de volgende ochtend Marius en Rita weer tegen. We liepen samen verder en zijn samen de grens overgestoken! Hier geen vlagvertoon of oude douanegebouwen, maar een simpele grenssteen en een informatiebordje. Zo simpel, terwijl over precies die weg zoveel legers zijn getrokken. Het weer was weer omgeslagen naar 20 graden met zon. Eenmaal in Zwitserland viel het direct op dat de wandelpaden veel beter zijn en alles netjes is. Na de lunch ging ik weer zelf verder, richting Orbe. Ik liep door de vallei van de gelijknamige rivier, over een prachtig pad. Af en toe flink klimmen. Nadat ik uit de vallei was gekomen kwam ik op een uitgestrekte ‘vlakte’ terecht - tussen aanhalingstekens omdat het slechts gezichtsbedrog was – met aan de horizon de besneeuwde toppen van de Alpen! De Mont Blanc was zelfs te zien. Heel indrukwekkend.

Zaterdag 21 mei

Na weer een nacht op de camping begon ik zaterdag aan de lange etappe naar Lausanne, en het meer van Genève. Ook dit was een van de mooiste tot nu toe. Heel afwisselend, door velden, bossen en over (soms pittige) heuvels. Rond 11:00 zag ik op de kaart dat er een golfclub nabij was, met een restaurant. Ik zag een kans en liep ernaartoe. De parkeerplaats stond vol met dure auto’s. Ik werd een beetje vreemd aangekeken door alle Zwitsers in rode broeken en met een wijntje in de hand, maar ik heb een goddelijk kopje koffie gedronken in de zon. Dat was bijna onvoorstelbaar geweest in Frankrijk! Ik bereikte Lausanne rond 15:30, waarna ik nog anderhalf uur door de stad moest lopen naar de Auberge de Jeunesse. Dit jeugdhostel was super schoon en van alle gemakken voorzien, met een heerlijk diner (4 gangen-menu voor 10 euro!) en ontbijt inbegrepen. En ja hoor, daar kwamen Julien en Karen weer binnengelopen! Die nacht sliep ik in de slaapzaal, met twee andere jongens. Eentje lag helaas gigantisch te snurken, de geluidsgolven drongen helaas door mijn oordopjes heen.

Zondag 22 mei

Na een uitgebreid ontbijt (met tiramisù van de vorige avond) ging ik op pad naar Villeneuve. Deze etappe ging alleen maar langs het meer, met prachtig uitzicht! Het was weer warm. Langs het meer was het feest, overal waren kraampjes, kiosken, en overal zaten mensen te picknicken. Heel gezellig en zomers sfeertje. Allemaal vrolijke, blije mensen die rustig over de kade flaneerden. Ik voelde me een beetje slonzig bij al die Zwitsers in hun ‘Sunday best’. Montreux was ook een hele belevenis, met gigantische hotels en casino’s aan het water. Na veel pauzeren in de zon kwam ik rond 17:00 aan op een leuke camping. De receptionist waarschuwde me dat ik maar snel de tent op moest zetten, want het zou gaan regenen, en helaas had hij gelijk.

Maandag 23 mei

Het regende de hele nacht, en het zou de hele dag blijven regenen. Ik liep naar Saint Maurice, 25 km ten zuiden van Villeneuve. De route ging eerst langs een spoorlijn, vrij saai (de regen hielp ook niet). Daarna werd het flink stijgen en dalen. Ik liep aan de rand van een vallei met aan weerszijden indrukwekkende besneeuwde bergtoppen. Onderweg kwam ik een pelgrim tegen, Lothar. Lothar is een gezellig dikke Duitser van ergens in de 50, die in Mainz was begonnen. Hele aardige kerel! Ik zal hem nog wel vaker tegenkomen. Om 17:00 kwam ik aan in Saint Maurice, waar ik een overnachting had geregeld bij de Foyer Franciscaine, een religieus gasthuis, maar dit betekende helaas niet een bijbehorend laag prijskaartje voor pelgrims. Ik heb een prachtige kamer, en heb net lekker gegeten met de andere gasten. Morgen door naar Martigny.

De Grote Sint-Bernhardpas komt steeds dichterbij, maar helaas zijn de vooruitzichten niet best. Ik zie het nog even aan, maar waarschijnlijk is het te gevaarlijk om te voet over de pas te trekken (pelgrims die een week voor me zijn, stonden tot in hun dijen in de sneeuw!) In dat geval zal ik een bus of trein moeten nemen. Ik ga af op het advies van experts. Maar ik blijf stiekem toch hopen dat het lukt!

Tot in Italië!

Bas