Via Francigena – 22 juni 2016

Passo della Cisa – San Gimignano

1612/1913 km

De eerste week in Toscane is achter de rug. Wat een feest! Het is net een snoepwinkel, ik loop door schitterend landschap en elke avond arriveer ik weer in een ander prachtig stadje. Ik maak nu deel uit van een heel gezellige groep. We proberen telkens op dezelfde plek te overnachten. De groep bestaat uit: Julien en Karen (Amerika), Matteo en Erica (Italië), Hugo (België), Régine (Frankrijk) en ik. Matteo en Erica lopen helaas maar tot Siena, daarna zal iedereen waarschijnlijk weer zijn eigen weg en tempo kiezen.

Woensdag 15 juni

Na de gezellige avond met pasta carbonara vertrok iedereen de volgende ochtend apart richting Aulla, kok Giuseppe uitgezonderd. Om Pontrémoli te verlaten moest ik over drukke wegen, niet echt een pretje. Ongeveer halverwege werd het wat beter, toen ik over een stijgende en dalende bosweg moest. Helaas bleef de snelweg voortdurend binnen gehoorsafstand, dus echt een mooie etappe was het niet. Aulla stelt niet zo veel voor, aangezien het oude centrum in WOII is gebombardeerd. Veel flats. Desondanks sliepen we in een oude abdij die de vuurzee had overleefd. Er was ook een keukentje, en Erica heeft goddelijke risotto gemaakt met parmaham en gorgonzola. We aten buiten op het dakterras bij de ondergaande zon!

Donderdag 16 juni

De volgende dag was zwaar en mooi tegelijk. Het was slechts 16 km naar Sarzana, maar over zeer steile bospaden. Ondanks de zwaarte was het tegelijk een van de mooiste etappes. Via de kleine bospaadjes bereikte ik kleine dorpjes die tussen de bergen ingeklemd liggen. Ik moest er dwars doorheen, door miniscule steegjes. Het was nog vroeg in de ochtend, en overal hingen flarden mist, waardoor het nog mooier werd. Ook was het superstil, een welkome afwisseling na de vorige dag. Toen de mist was opgetrokken werd het al gauw heet. Gelukkig kwam ik rond 12 uur aan in Sarzana, een heel leuk stadje met diverse pleintjes. Hele drommen toeristen! Ik dronk een biertje op het terras en werd al gauw vergezeld door Hugo, die besloot om die dag nog een stukje verder te lopen. Ik nam die middag de trein richting Pietrasanta. Hiermee sloeg ik 36 km door vreselijk industriegebied over drukke asfaltwegen over, iets dat in mijn gids werd aangeraden. De oorspronkelijke route van de VF is bijna verdwenen, en ligt eigenlijk nog het dichts bij de huidige spoorlijn, nog een reden om de trein te nemen. Julien en Karen deden hetzelfde, en we sliepen ’s avonds in een kleine ruimte met nog drie pelgrims.

Vrijdag 17 juni

Vrijdag was een speciale dag. Frank en Martijn, twee goede vrienden, waren de vorige avond in Pisa geland, en liepen die dag met me mee naar Lucca! Om 7:30 haalde ik ze van het station van Pietrasanta. Na Frank en Martijn te hebben ingewijd in het dagelijkse cappucino-en-brioche-ritueel, gingen we op pad naar Lucca. Niet niks: 32 km. Ze liepen ontzettend goed, en sneller dan ik. Ik moest hen bijhouden, niet andersom. Het weer hielp gelukkig mee, het was niet heet door een flinke wolkenpartij. We liepen door prachtig heuvellandschap, met uitzicht over de uitlopers van de Apennijnen. Erg gezellig om samen te lopen! Om 16:00 kwamen we in Lucca aan, alle drie moe maar voldaan, en zonder blaren. We sliepen in het jeugdhostel van Lucca, gesitueerd in de oude bibliotheek. ’s Avonds hebben we heerlijk pizza gegeten, plus een gelato.

Zaterdag 18 juni

Ik had al sinds Besançon geen rustdag meer gehad, en Lucca leek me de ideale plek. Frank en Martijn hadden geen problemen met een dagje relaxen in plaats van lopen, helemaal na de 32 km. Die dag hebben we heerlijk rustig de stad bekeken, koffie en bier gedronken, torens beklommen en kerken bekeken. Lucca is echt schitterend, klein van formaat en met de stadsmuren intact. De muren zijn heel breed en bovenop is een boulevard aangelegd waardoor je prachtig rond de stad kunt lopen. ’s Middags hebben we een rondleiding gehad in de muren, heel interessant. De ruimtes waren pasgeleden hersteld, en wij waren een van de eerste toeristen die werden rondgeleid. Eind van de middag gingen we een biertje drinken bij het hostel, waar een groot feest aan de gang was. Mijn medepelgrims waren inmiddels ook gearriveerd. En daarna uiteraard weer met zijn drieën uit eten geweest, in hetzelfde restaurant als de vorige avond.

Zondag 19 juni

Frank en Martijn gingen zondag helaas alweer terug naar Nederland. Na ze uitgezwaaid te hebben kwam ik de groep tegen (zie boven) die toevallig samen liepen. Het was maar een klein stukje naar Altopascio. De route was niet heel mooi, maar door het gezelschap was dat geen probleem. Eenmaal in Altopascio moesten we eerst twee uur wachten voor de kerk voordat iemand ons binnen kon laten in het ostello. Altopascio is een plek vol geschiedenis. De ridders van de Orde van de Tau hebben er eeuwenlang de pelgrims naar Rome en Jeruzalem beschermd en onderdak geboden. Overal waren nog oude resten te zien. Matteo en Erica hadden het briljante idee om een picknick te houden in het parkje vlakbij. Zo gezegd, zo gedaan: we hebben heerlijk gegeten met brood, mortadella, salami, parmigiano, pecorino, salade, nootjes en natuurlijk wijn. De parmigiano was ongelooflijk lekker, mamma mia.

Maandag 20 juni

Van Altopascio verder naar San Miniato Alto. Ik liep met Karen, Erica en Matteo. Het was weer een prachtige dag, niet te heet en door lieflijk landschap. Op het laatst was het flink stijgen om San Miniato te bereiken. We overnachtten in het Hospitale del Pellegrino, gerund door een echtpaar dat graag wat terug wilde doen na goede ervaringen op weg naar Santiago. Het was een oude boerderij, met een gigantische keuken met ook een gigantische tafel. We sliepen met zijn allen in een kleine kamer met vier stapelbedden. In het ostello waren ook twee Italiaanse dames. Deze dames doen slechts 10 km per dag, waarvan 5 met de bus (hahaha). Ze waren er zelf heel serieus over en vonden zichzelf echte pelgrims. Toen iemand zei dat we uit Altopascio kwamen, zeiden ze heel trots: ‘wij ook!’ Maar dan wel gisteren. Die avond hebben we met 15 man gegeten aan de grote keukentafel, pasta, salade en crème caramel. Gezellige boel. Voordat we naar bed gingen zei de gastheer dat we nog even naar buiten moesten komen. Daar bleken honderden vuurvliegjes rond te zoemen, prachtig gezicht! Toen snel naar bed in het kleine hok (wel goede bedden trouwens).

Dinsdag 21 juni

Gisteren liepen we naar Gambassi Terme en het Ostello Sigerico. De ochtend was heerlijk koel, maar ’s middags werd het bloedheet! 35 graden. We liepen door het Toscaanse landschap zoals je dat waarschijnlijk in je hoofd hebt. Heuvels, wijngaarden, lavendel, hier en daar een villa of dorpje, slingerende paden. Geweldig, maar ik kon er iets minder van genieten door de hitte. Daarom is de ochtend altijd het beste moment van de dag. Dan hangt er nog een sluier over het landschap en is alles mooier. Na veel zweten bereikten we het hostel rond 14:30. Het was weer een magische plek, in een oude abdij waar Sigeric ooit ook de nacht heeft doorgebracht, met een olijfgaard De slaapplaats zelf was in een klein huisje. ’s Avonds hebben we gegeten in het ostello: pasta, varkensvlees, salade en een appel als toetje. We waren met een stuk 20 man, veel nieuwe pelgrims (vooral Fransen). Na het eten bood de eigenaar aan om ons een rondleiding door de kerk te geven! In de prachtig verlichte kerk uit 1187 vertelde hij ons alles over de geschiedenis en kunstgeschiedenis van het gebouw. Geweldig, ik viel weer met mijn neus in de boter.

Woensdag 22 juni

Vandaag hebben we slechts een klein stukje (15 km) gelopen naar San Gimigniano, een geweldig stadje. Ik ben er vroeger al op vakantie geweest. Toeristisch, maar niet voor niets. Het staat bekend om zijn vele torens, die zijn gebouwd door elkaar beconcurrerende families. We slapen in het klooster van San Girolamo. Vanavond gaan Matteo en Erica weer pasta maken. Straks een biertje drinken in het centrum. En… het schijnt dat de opera La Bohème van Puccini vanavond wordt gespeeld. Begint om 21:00 uur. Aangezien we om 5:30 vertrekken twijfel ik nog of ik zal gaan, maar ik wil het eigenlijk niet missen! Afzien wordt het toch, met 25 km op het programma naar Monteriggioni.

Vrijdag naar Siena, eindelijk! Ik kijk er al sinds Canterbury naar uit. Ik overnacht vlakbij de Piazza del Campo, en blijf een nachtje extra voor ik verder trek. Zin in!

Tot de volgende,

Bas